Opowiadanie o roboczym tytule "Moja...historia"

Karolina bardzo się ucieszyła, kiedy powiedziałam jej, że mogę jechać na koncert. Kupiliśmy specjalnie na tą okazję koszulki z logiem zespołu. Ja pomalowałam swoje ulubione czerwone trampki. Odliczałyśmy dni do najważniejszego wydarzenia wakacji. W domu sytuacja się nie poprawiła, mama i Robert kłócili się coraz częściej. Nie chcąc słuchać kolejnych kłótni włóczyłam się po mieście z Karoliną lub zamykałam się w swoim pokoju, zakładałam słuchawki, włączałam Crazy Cats i odpływałam w inny świat.   Cieszyłam się, że moja siostrzyczka nie musi słuchać kłótni rodziców, gdyż pojechała do babci na wieś. Babcia codziennie dzwoniła i zapraszała mnie do siebie, ale ja nie chciałam zostawiać mamy samej. Czasami wieczorami przychodziła do mnie i razem słuchałyśmy Kotów. Niekiedy opowiadała mi to co przeżyła z Antkiem. Ton jej głosu wskazywał, że wciąż go kocha, że nie zapomniała, a ja po głębszej analizie tekstów swojego ulubionego zespołu, znalazłam parę analogi pasujących do mojej mamy. Zastan

„Ja nie chcę iść pod wiatr, gdy wieje w dobrą stronę” /Męskie Granie Orkiestra (Podsiadło, Zalewski, Kortez) – „Początek”/ - Mamo, podaj mi powód dla którego nie mogę jechać! – powiedziałam zrezygnowana – Kiedy z Karoliną kupowałyśmy bilety nie miałaś nic przeciwko. Co się zmieniło? – trzy miesiące temu zapytałam mamy, czy mogę jechać na koncert mojego ulubionego zespołu Crazy Cats. Nie miała nic przeciwko, dwa dni temu oznajmiła mi, że nie mogę jechać. Nic nie zbroiłam, nie przyniosłam do domu żadnej jedynki, a jednak mama powiedziała kategoryczne „nie”. - Już ci mówiłam, to moje prywatne powody! – oznajmiła dziwnym głosem. Postanowiłam już, że podstępem wybiorę się na ten koncertnn To miał być ostatni występ Kotów w tym składzie. Już niedługo najmłodszy i równocześnie najprzystojniejszy członek grupy – Janek Czarny – miał rozpocząć swoją solową karierę. – Poza tym, masz dopiero piętnaście lat, ja w Twoim wieku... – zaczyna, ale nie kończy, więc dokończam za nią i automatyczn